20 Şubat 2014 Perşembe

Merhûm HASAN ÂLÎ YÜCEL'den alıntılar...






Baskıyle, cebirle olmaz îmân,
İkrâha yasak deyince Kur’ân.

Hürriyetsiz ibâdet olmaz,
Hürriyetsiz diyânet olmaz.

ALLAH'ına bağlanınca kullar,
Birden açılır önünde yollar.

Hürriyete yaklaşır içinden,
Tevhîde varır bu yolda dinden.

Îmâna yakışmıyor esâret,
Hür olmadadır bütün selâmet.

İslâmiyet bu kurtuluştur,
Hürriyeti dinde bir buluştur.

Feyz aldım onun hakikatinden,
Kurtuldum esirlik âfetinden.

Kurtuldum, evet, kesildi bağlar;
Daldım denize kopunca ağlar.

Kalbimde sükûn, huzûra vardım;
Zulmet bitiverdi, nûra vardım.

Erdim tevhîde ben gönülden,
Hamdolsun, hür bir insanım ben.

İkbâlimmiş gözümde perde,
Bir başka havâ esince serde,

Düştüm de uyandım uykulardan,
Sıyrıldım o sahte kaygulardan.

Oldum yücelikten öyle âzâd,
Etmem o zamanı ben şimdi yâd.

Hiç kalmadı yükselişte meylim,
Alçakta duran her işte meylim.

Bıktım kula kulluk eylemekten,
Her hırsı çıkarmışım yürekten.

Bağsız kişiyim, bağımsız oldum;
Hürriyeti ben bu yolda buldum.

Bir ayrı siyâset ettim îcat;
Hiç istemeyip de kuldan imdat

Takdîrimi sade Hakka verdim,
Gördüm ki bununla bitti derdim.

Çıktım o gavâilin içinden,
Geçtim de zamâne süzgecinden.

Mâdûn, mâfevk silindi, gitti;
Bir tasfiye devridir ki bitti.

Gamsızlardan uzak makamım,
Hakk yolcusu olmadır merâmım.

Alâyişe bağlarım çözüldü,
Bir damlada bir ömür süzüldü.

Tûfân oldu, arındı rûhum;
Hakkım, dersem, ikinci Nûh’um.

Dağ başlarını tutunca mesken,
Alçakdakiler çekildi benden.

Yalnızlığın ayrı bir ibâdet,
Tekken doğuyor içimde vahdet.

Hak’tan yana döndü ihtiyârım,
Kullar bilsin ki, bahtiyârım.

Tanrım, emelim, yolunda olmak;
Tevhîdini vahdetinde bulmak.

Bezdim bu cehil karanlığından,
Kurtar beni gafletin ağından.

Yar sînemi lûtfunun eliyle,
Doldur onu aşkının seliyle.

Yaksın beni, her şeyim yok olsun.
Ancak sana kulluğum çok olsun.

İsterse dayanmasın bu kalbim;
Yık, kâbene benzemezse Rabbim...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.

İzleyiciler